Een nare dag

Het is een periode van feest en verdriet. Terwijl het verdriet om de vliegtuigcrash in Oekraïne nog altijd als een grauwe deken over Nederland ligt, is in Sneek afgelopen vrijdag de Sneekweek begonnen. Na de vlootschouw met afsluitend vuurwerk genieten tienduizenden Snekers en buitenlui inmiddels al enkele dagen van (in willekeurige volgorde) zon, bier, zeilwedstrijden, kermis, muziek en mooie mensen.

Ook vandaag hoort het een feestdag te zijn. Vroeger was de maandag in de Sneekweek een 'rustdag', maar dat is het al lang niet meer. Zowel op het Sneekermeer als in de binnenstad is er van alles te beleven. En toch..... vandaag lukt het me niet om in die typische 'Sneekweek stemming' te komen. Vandaag ben ik in gedachten verzonken, vandaag zijn de gedachten al helemaal niet bij het werk. Nee, er komt niet zo veel uit mijn handen vandaag.

De gedachten zijn bij een oud-collega. Iemand met wie ik vele jaren met plezier heb mogen samenwerken. Ook een Feyenoord-fan in hart en nieren, tsja dat schept een band. Vandaag is deze fijne collega uit het leven gestapt, na lange tijd te hebben gevochten tegen die verschrikkelijke ziekte. Inderdaad, die ziekte die met de letter 'K' begint. Een oneerlijke strijd, een strijd die ze niet kon winnen.... Afgelopen donderdag maakte ze het dappere besluit wereldkundig via social media. Het lichaam wilde niet meer. De strijd was gestreden.

Het hakte er wel even in moet ik zeggen. Niet alleen donderdag, maar eigenlijk het gehele weekeinde spookte het regelmatig door mijn hoofd. En dan vandaag.... Ach, laten we het maar niet over vandaag hebben. Het is gewoon een nare dag. Speciaal voor deze oud-collega heb ik dit filmpje opgezocht. Het is een oudje, ik weet het. Maar ik weet zeker dat ze van dit soort beelden kon genieten. Vaarwel. Of nee, tot ziens!