Voetbal is emotie

Het waren twee nieuwsberichten op voetbalzone.nl die gisteravond mijn aandacht trokken. "Drenthe blijft hopen op rentree bij Feyenoord" en "Fan van Flamengo slaat speler in elkaar". Op zich hebben deze twee berichten niets met elkaar te maken, maar het geeft aan wat voetbal met mensen doet. Het is al lang niet meer 'de belangrijkste bijzaak in het leven'. Het is meer dan dat! Zou voetbal inmiddels het belangrijkste zijn wat er in dit aardse leven bestaat?

Over het tweede bericht zullen we het maar kort houden. Ook al verliest jouw club een wedstrijd (in dit geval 4-0) en ook al staat jouw cluppie bijna onderaan, dan nog is het toch onvoorstelbaar dat je als speler in elkaar wordt gebeukt door een eigen supporter? Het spelletje mag dan veel emoties oproepen, maar dit zijn in mijn ogen wel hele egoïstische acties. Net of is de speler zelf niet 'geraakt' door de slechte resultaten.....

In het eerste bericht toont een oud-jeugdspeler van Feyenoord nogmaals hoe graag hij terug wil naar zijn grote liefde. Nee jongens, ik heb het niet over zijn vrouw, zijn kind(eren) of pak 'm beet zijn moeder. Zijn grote liefde is een voetbalclub.... huh? Ja echt, ik zweer het je. Zijn grote liefde is nog altijd FEYENOORD. Okee, het is niet zo maar een voetbalclub. Het is natuurlijk DE voetbalclub van Nederland, maar dan nog.

In het Feyenoord shirt lang geleden...

Royston Drenthe vertelt in iedere 'transferwindow', aan iedereen die het maar wil horen, hoe graag hij terug wil naar Feyenoord. De club die hij in 2007 verliet voor een avontuur bij Real Madrid. In Spanje werd hij binnengehaald als de grote belofte van het Nederlandse voetbal. Maar na 46 optredens in het eerste team van de Koninklijke uit Madrid (waarvan veel als invaller), is Royston ver afgegleden. Via Hercules uit Alicante, via Everton en het Russische Vladikavkaz is hij terecht gekomen in Reading. Het tweede niveau in Engeland is nu het niveau waarop Drenthe zijn wedstrijden speelt. Eh.... herstel: waar hij op de bank zit, want ook bij Reading heeft hij het niet waar kunnen maken. Kwestie van "groot voetbaltalent, met iets te weinig focus op het spelletje".

Een groot deel van de supporters zouden Drenthe maar wat graag terug zien in De Kuip. Na het zien van het interview voor Rijnmond TV in 2012, waarin hij een beetje emotioneel werd op het moment als een mogelijke terugkeer naar Feyenoord ter sprake komt, is hij in de harten van de Feyenoord supporters gesloten. En dus wordt er op diverse fora opnieuw gesproken over de terugkeer. Helemaal nadat deze week Drenthe de media weer op heeft gezocht voor zijn open sollicitatie naar een plekje in de Rotterdamse selectie.

Of Martin van Geel, de technisch directeur van Feyenoord, gevoelig is voor de emotionele reacties van de supporters of van Royston Drenthe zelf, is nog maar de vraag. De leiding van de club twijfelt waarschijnlijk even veel als ik dat doe. Qua voetballer kunnen 'we' hem er wel bij hebben, alhoewel er voor de linkerkant best veel alternatieven zijn. Qua persoon kan het wel eens een storende factor worden. Helemaal als hij door het goede spel van andere spelers op de reservebank komt te zitten. Hij heeft de schijn een beetje tegen, door de problemen die er bij de vorige clubs zijn geweest.

Het laatste woord is hier nog niet over gezegd of geschreven ben ik bang. Wat gaat het winnen.... de emotie of het verstand ? Mijn advies: gebruik het verstand! Maar gelukkig hoef ik de beslissing niet te nemen....