Zelf heb ik geen huisdieren. Tenminste als we spinnen en steekmuggen niet tot de groep huisdieren rekenen. Maar één of twee keer per jaar mag ik op een poes passen. Een oud beestje. Ik schat 16 a 17 jaar oud inmiddels. Ik heb helemaal niets met dieren, maar ik doe het met veel liefde en plezier.
Maar ja, sinds een paar dagen is het diertje in geen velden of wegen te bekennen. Dus ik begin me nu af te vragen of ik misschien verkeerd voedsel heb gegeven? Had ik misschien drie aaien over de bol moeten geven? Is ze, het is een vrouwtjespoes, zo ontevreden dat ze een ander kosthuis is gaan zoeken? Een zoektocht door de buurt heeft nog niets opgeleverd, dus ik sta op het punt om "Tros Vermist" of "Spoorloos" van de KRO in te schakelen.
Ik heb niet veel tijd meer om dat ondankbare(?) beest te vinden, want de baasjes komen bijna weer thuis. Tot nu toe heb ik nog maar niet laten weten dat er iemand aan de wandel is, maar het moment komt toch steeds dichterbij. Voor de (jonge) kinderen zal het missen van hun viervoeter ongeveer net zo voelen als het gemis wat ik in mijn blogbericht "You're Missing" beschreef, ben ik bang.... Ach, wie weet kan ik vandaag of morgen bericht doen dat alles nog op z'n pootjes is terecht gekomen. Ik kan dan mooi verwijzen naar een ander liedje van Bruce Springsteen: "Kitty's back", alhoewel dat liedje min of meer een verwijzing is naar andere poesjes....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten